Zaburzenia lękowe określane potocznie jako nerwica lękowa charakteryzują się dużą różnorodnością, poniżej opisuję te, które pojawiają się najczęściej:
Fobia społeczna
Jeżeli w towarzystwie innych ludzi przeżywamy bardzo duży stres, pocimy się, jąkamy, nie potrafimy odpowiedzieć na proste pytania, bo w głowie pojawia się pustka, czerwienimy się, drżą nam ręce nogi. Wszystkie te odczucia spowodowane są lekiem przed kompromitacją, doświadczając ich mamy wrażenie że każdy zwraca uwagę na nasze dziwne zachowanie co nasila lęk przed kompromitacją. Koło lęku rusza i trudno jest je zatrzymać.
Fobie specyficzne
Mechanizm fobii specyficznych działa podobnie jak w przypadku fobii społecznej. Różnica polega na tym czego się obawiamy. Tu powodem lęku jest przedmiot, sytuacja, zjawisko atmosferyczne, zwierzę itp. które w rzeczywistości nie stanowią dużego zagrożenia dla naszego zdrowia lub życia, a mimo to powodują trudny do opanowania lęk.
Zespół lęku panicznego
Aż 34% procent z nas może doświadczyć napadu paniki w ciągu życia. Osoby które przeżyły choć jeden taki epizod, wiedzą jak nieprzyjemny jest to stan. Atak paniki pojawia się nagle często bez żadnego realnego powodu i w bardzo szybkim tempie (około 10 minut) osiąga maksimum. W czasie napadu paniki możemy doświadczać przyspieszenie rytmu serca lub jego nierównego bicia, pocenia się, drżenia, dygotania, suchości w jamie ustnej, utrudnienia w oddychaniu, uczucie dławienia się, ból lub dyskomfort w klatce piersiowej, nudności, zawroty głowy, zachwiania równowagi, wrażenie omdlenia, uderzenia gorąca lub zimne dreszcze, poczucie drętwienia lub swędzenia. Objawy te trwają kilka minut, towarzyszy im strach wywołany myślami „mam zawał”, „zaraz umrę”, „zaraz zwariuję”, „nie wiem co się ze mną dzieje nie panuję nad własnym organizmem”.
Zespół lęku uogólnionego
Dość często pacjenci z zespołem lęku uogólnionego są diagnozowani jako pacjenci z depresją i pod tym kątem leczeni. Objawy obu zaburzeń są w kilku punktach podobne. Pacjenci doświadczają silnego zmęczenia, mają trudności w skoncentrowaniu się, są drażliwi, źle sypiają, maja trudności w relaksowaniu się co powoduje napięcia mięśniowe przede wszystkim jednak pacjenci z lekiem uogólnionym bardzo dużo się martwią bardzo wieloma sprawami. Martwienie to hamuje ich aktywność, odbiera radość życia. Martwienie się w ich wypadku to ciągłe obmyślanie najbardziej drastycznych scenariuszy które owocują strachem przed podejmowaniem nowych działań. W którymś momencie martwiący się pacjent osiąga poziom w którym martwi się tym, że się martwi, a konkretnie zaczyna zdawać sobie sprawę z tego że martwienie się mu szkodzi więc obawia się że w jego przypadku może ono spowodować jakąś chorobie somatyczną albo psychiczną.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
Opisując to zaburzenie posłużę się przykładem z telewizji. W jednym z seriali telewizyjnych głównym bohaterem jest detektyw, który jest wspaniałym śledczym ale fatalnie znosi kontakt z brudem, brakiem ładu i symetrii, bałaganem. W jego głowie pojawiają się myśli np. dotyczące tego że brud dostanie się na jego ubranie, myśli te powodują pojawienie się napięcia którego trzeba się szybko pozbyć, ponieważ jest bardzo nieprzyjemne. Aby poczuć się lepiej trzeba wykonać pewien rytuał (np. 10 razy umyć ręce), który pozwoli zredukować napięcie. W ten sposób zarówno wspomniany detektyw, jak i inni pacjenci godzinami wykonują różne czynności „rytualne” co sprawia że coraz mniej czasu mają na normalne życie.
Zespół stresu pourazowego (PTSD, Ostra reakcja na stres)
Dotykają nas zazwyczaj po jakimś bardzo silnym wydarzeniu traumatycznym takim jak wypadek samochodowy, klęski żywiołowe, gwałt itp. Kiedy coś tak strasznego wydarzy się w naszym życiu wspomnienia tego zdarzenia wracają na jawie lub w snach, obojętniejemy na innych, zamykamy się w sobie, unikamy kontaktu z innymi ludźmi a przede wszystkim unikamy rzeczy które w jakikolwiek sposób są nam w stanie przypomnieć o zaistniałym wydarzeniu.
Zadzwoń od razu
Jeżeli czujesz, że potrzebujesz pomocy lub dalszych informacji, zadzwoń do mnie:
608 444 147pomogę i wskażę sposób dalszego postępowania