Osoby cierpiące na nerwicę wegetatywną, w przeciwieństwie do ludzi cierpiących na inne zaburzenia nerwicowe, do terapii psychologicznej zwykle trafiają bardzo późno, gdyż przez cały czas szukają somatycznych przyczyn swoich dolegliwości. Ludzie ci w którymś momencie swojego życia zaczynają doświadczać pewnych fizycznych objawów. Te doświadczenia, osoby interpretują jako symptomy niebezpiecznych dla zdrowia a nawet życia chorób np. bóle brzucha to objaw nowotworu, zawroty głowy to nie objaw nerwicy ale raka mózgu. Konsekwencją takiego myślenia są podejmowane kolejne próby potwierdzenia lub wykluczenia podejrzewanej choroby. Osoby chorujące na nerwicę wegetatywną zaczynają więc chodzić do lekarzy i wykonywać wiele, czasem nieprzyjemnych, drogich lub uciążliwych, badań. Na końcu okazuje się że taka osoba jest całkowicie zdrowa. Doświadczony lekarz będzie potrafił uzupełnić taką informację o sugestię wizyty u psychologa lub psychiatry – nie należy jej traktować jako sarkazmu, czy obwiniania o hipochondrię, bo taka porada ma uzasadnienie.
Nerwica wegetatywna – objawy
Najczęstsze objawy nerwicy wegetatywnej z którymi pacjenci trafiają do gabinetu i ich możliwa (nad)interpretacja:
- kołatanie i/lub przyspieszenie pracy serca – poważne problemy z sercem być może nawet zawał.
- nadmierne pocenie się – objaw poważnego stan zapalnego
- drżenie rąk lub nóg – stan tuż przed omdleniem
- niemożność wzięcia głębokiego oddechu – zapowiedz duszenia
- natarczywe, niemożliwe do opanowania ciągłe ziewanie – nie „nerwica” tylko zapowiedz duszności, duszenia się
- uczucie ucisku w gardle lub dławienia – zapowiedź problemów z połykaniem mogących doprowadzić do uduszenia się
- ucisk lub ból w klatce piersiowej – zawał
- bóle brzucha, głowy, kręgosłupa – nowotwory brzucha, głowy, kości.
- nudności, wymioty – rak przewodu pokarmowego
- drętwienie lub mrowienie – objaw udaru, zapowiedz omdlenia
- uderzenia chłodu albo gorąca – zapowiedz omdlenia, utraty przytomności
- zawroty głowy – zapowiedz omdlenia, nowotwór mózgu, udar
- derealizacja (poczucie odrealnienia) – objaw poważnej choroby psychicznej
- depersonalizacja – objaw poważnej choroby psychicznej
Warto pamiętać, że praktycznie wszystkie powyższe objawy towarzyszą także innym zaburzeniom z kręgu nerwic gdyż są symptomem pobudzenia układu nerwowego.
Nerwica wegetatywna – przyczyny
Przyczyny nerwicy wegetatywnej mogą być wielorakie. Istotnym czynnikiem odpowiedzialnym za powstawanie nerwicy wegetatywnej jest biologia czyli to jak układ nerwowy szybko się pobudza i jak szybko to pobudzenie potrafi wyciszyć. Osoby, u których układ nerwowy szybko ulega pobudzeniu i wolno się wycisza łatwiej zapadają na wszelkiego rodzaju nerwice.
Kolejny czynnik zwiększający ryzyko zachorowania na nerwicę to środowisko w jakim dana osoba dorasta. Kiedy bliskie, znaczące osoby przekazują poprzez sposób wychowania komunikaty że „świat jest niebezpieczny, nieprzewidywalny, pełen różnych katastrof (także zdrowotnych)” a „człowiek jest słaby, bezradny wobec świata, ciągle narażony na niebezpieczeństwa” to wykształcają w młodym człowieku poczucie lęku.
Często osoby borykające się z nerwicą wegetatywną miały w domu rodzinnym osobę z podobnym problemem i od niej uczyły się pewnych zachowań, które ujawniają się w dorosłości.
Ostatnia grupa czynników to tzw. wydarzenia traumatyczne czyli takie, w których człowiek doświadcza bardzo silnego stresu np. wypadki, choroby, itp. Wypadki te mogą stanowić moment przełomowy po którym nerwica wegetatywna się uaktywnia.
Nerwica wegetatywna – leczenie
W przypadku nerwicy wegetatywnej zazwyczaj pacjent jest już somatycznie dość dokładnie przebadany, a stan jego zdrowia nie budzi wątpliwości więc od razu można przystąpić do terapii. Terapia polega na pokazaniu pacjentowi mechanizmu tworzenia się lęku oraz zmianie sposoby myślenia oraz zachowania, które napędzają spiralę strachu.
Kontakt
Jeżeli czujesz, że potrzebujesz pomocy lub dalszych informacji, zadzwoń do mnie:
pomogę i wskażę sposób dalszego postępowania